Ίμια 1996: Η εσχάτη προδοσία-Ντοκουμέντο φωτιά
Σύμφωνα με τον Κώστα Χαρδαβέλα, πρόκειται για την πιο στυγνή προδοσία!
Κρίση των Ιμίων (Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)
Υπενθυμίζεται ότι την εποχή της κρίσης αυτής πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο Κωνσταντίνος Σημίτης, (που λόγω ασθενείας του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου εκλέχθηκε εσπευσμένα από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ στις 18 Ιανουαρίου του 1996). Υπουργός Εξωτερικών ήταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος, υπουργός Εθνικής Αμύνης ο Γ. Αρσένης και Αρχηγός ΓΕΕΘΑ ο ναύαρχος Χ. Λημπέρης, ενώ πρωθυπουργός της Τουρκίας ήταν η Τανσού Τσιλέρ και υπουργός Εξωτερικών ο Ονούρ Οϊμέν.
Περί τις τελευταίες ώρες της κρίσης, τρεις Έλληνες αξιωματικοί, του Πολεμικού Ναυτικού έχασαν την ζωή τους όταν το ελικόπτερο όπου επέβαιναν κατέπεσε στην θάλασσα. Το ατύχημα αποδόθηκε σε τεχνικά αίτια και την κόπωση του πληρώματος. Η τουρκική πλευρά δεν ανέφερε απώλειες.
Καθ'όλη τη διάρκεια της κρίσης φάνηκε η μεγάλη δυσπιστία του Σημίτη προς την ηγεσία της ΕΥΠ και των Ενόπλων Δυνάμεων. Όπως γράφει Το Βήμα: «Οι αξιωματικοί αυτοί είχαν μάθει να λειτουργούν με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος λάτρευε τις συσκέψεις με στρατιωτικούς, τις υπηρεσίες από κλειστές πηγές και τη διαχείριση κρίσεων όπως εκείνη του Μαρτίου του 1987. Ο κ. Σημίτης τους θεωρούσε «ανδρεϊκούς», ξένους στη δική του κουλτούρα και ύποπτους για το στήσιμο παγίδων τις κρίσιμες εκείνες ώρες. »
Ο ναύαρχος Λυμπέρης από την Κατερίνη :"Κρυμμένη η τότε πολιτική ηγεσία της Ελλάδας στην κρίση των Ιμίων"
Ο ναύαρχος αναφέρθηκε μεταξύ άλλων με γλαφυρό τρόπο στην κρίση της 30ης Ιανουαρίου του 1996, όταν η ανυπαρξία της τότε πολιτικής ηγεσίας επέτρεψε τους Τούρκους να κάνουν επέμβαση και να καταλάβουν ελληνικό έδαφος, καθιστώντας από τότε τα Ίμια γκρίζα ζώνη.
"Η τότε πολιτική ηγεσία ήταν κρυμμένη και διαπραγματεύονταν με τους Αμερικάνους" είπε ο ναύαρχος, "ενώ οι ένοπλες δυνάμεις περίμεναν εντολές για να χτυπήσουν τους Τούρκους και είχαν τη δυνατότητα τότε να καταφέρουν ισχυρότατο πλήγμα στον εχθρό". Άλλα οι πολιτικοί της τότε κυβέρνησης δεν ήθελαν με τίποτα να επέλθει σύγκρουση, αφού ο τότε υπουργός εξωτερικών έλεγε ότι τη σημαία που υπέστειλαν οι Τούρκοι από τα Ίμια θα πούμε ότι την πήρε ο αέρας και αργότερα ο τότε πρωθυπουργός Σημίτης βγήκε να ευχαριστήσει τους Αμερικάνους από το βήμα της ελληνικής βουλής για τη βραδιά της ντροπής. "Κανένας από την κυβέρνηση δεν εμφανίσθηκε στο πεντάγωνο κατά τη διάρκεια της κρίσης των Ιμίων με τους Τούρκους, ενώ μάταια οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις περίμεναν εντολές" τόνισε ο ναύαρχος.
Την Τρίτη 31/1/2012 είναι η μαύρη επέτειος των Ιμίων.
16 χρόνια πέρασαν πλέον απ’ την ημέρα, που η Τουρκία εισέβαλε και κατέλαβε με στρατιωτική επιχείρηση Ελληνικό έδαφος, χωρίς την άμεση και αυτονόητη αντίδραση απ’ την μεριά της τότε Ελληνικής πολιτικής ηγεσίας.
Αντιθέτως, η στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης είχε ως αποτέλεσμα τη θυσία του σημαιοφόρου ΕΚΤΟΡΑ ΓΙΑΛΟΨΟΥ, του αρχικελευστού ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΚΑΡΑΘΑΝΑΣΗ και του αρχικελευστού ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΒΛΑΧΑΚΟΥ.
Θυσία, στο βωμό του πολιτικού ραγιαδισμού, ο οποίος στιγμάτισε και εξακολουθεί να στιγματίζει την εξωτερική μας πολιτική τις τελευταίες δεκαετίες.
Δεν είναι ώρα για πολλά λόγια, όση πικρία και αγανάκτηση να νιώθει κανείς. Είναι όμως ώρα για να κάψει μέσα μας η φλόγα της ιστορικής μνήμης. Και να μας ζεσταίνει για πάντα. Διότι η ιστορία διδάσκει ότι... δυστυχώς οι Έλληνες δεν διδασκόμαστε από την Ιστορία. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι, για να ατενίσουμε και να πορευθούμε στο μέλλον, πρέπει να λαμβάνουμε ως γνώμονα το παρελθόν. Διότι ένας λαός, ο οποίος δεν σέβεται την ιστορία του και δεν μαθαίνει από τα λάθη του παρελθόντος, τότε νομοτελειακά δεν μπορεί να έχει και μέλλον.
Και δυστυχώς, η σημερινή ζοφερή πραγματικότητα των συνεχών προκλήσεων αλλά και παραβιάσεων του εθνικού μας χώρου, με τα Τουρκικά μαχητικά να κοντοζυγώνουν τον Παρθενώνα και τις φρεγάτες τους να φτάνουν μέχρι το Λαύριο, επιβεβαιώνει, ότι δεν άλλαξε τίποτε ούτε στο μυαλό αλλά ούτε και στη συνείδηση των σημερινών ηγετών μας. Η ίδια απαράδεκτη, οσφυοκαμπτική, ταπεινωτική πολιτική πρακτική σχετικά με τους χειρισμούς των εθνικών μας θεμάτων, εξακολουθεί να διαιωνίζεται όπως και τότε...
Τότε, που η χώρα μας απώλεσε εθνικό έδαφος και ένα μέρος της εθνικής της κυριαρχίας, το οποίο στη συνέχεια χαρακτηρίστηκε ως «γκρίζες ζώνες».
Γνωρίζετε πολύ καλά την επίσημη απάντηση της Ελληνικής Κυβέρνησης. Ήταν βεβαίως, το δημόσιο «ευχαριστώ» του Κώστα Σημίτη προς τις ΗΠΑ, μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, για το ρόλο τους στην αποκλιμάκωση των γεγονότων.
Ή μήπως το «ευχαριστώ» απευθύνονταν για το ρόλο των Αμερικανών στην μετατροπή εδαφικής μας κυριότητας σε «ουδέτερη ζώνη» - κάτι που αντιστρατεύεται όλες τις διεθνείς συνθήκες - την οποία ο Έλληνας πολίτης δεν μπορεί καν να επισκεφθεί, πόσο μάλλον να αναρτήσει και να αφήσει εκεί τα εθνικά μας σύμβολα ή έστω και στεφάνια, όπως επεχειρήθη από μέλη της οργάνωσης «Ελληνοαμερικάνικη Ένωση» που ήθελαν (το Πάσχα 1996) να τελέσουν τρισάγιο στην μνήμη των τριών ηρώων που χάθηκαν στην Μεγάλη Ίμια. Μήπως διεκδικούμε άλλη μια παγκόσμια πρωτοτυπία, ως η μοναδική χώρα στον κόσμο με μειωμένα κυριαρχικά δικαιώματα σε δικό της έδαφος;
Ο Κώστας Σημίτης λοιπόν....Πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδος.....Ο οποίος στο βιβλίο του «Εθνικιστικός λαϊκισμός», καταγγέλλει «την χωρίς απήχηση Ελληνική και χριστιανική παράδοση» και αποκηρύσσει την «προσήλωση στις εθνικές, και θρησκευτικές ιδιαιτερότητες». Όλο του δε το συγγραφικό έργο βρίθει από αναφορές, με τις οποίες θεωρεί τον πατριωτισμό και την Χριστιανική πίστη ως εχθρούς της κοινωνικής προόδου...
Μη λησμονώντας βεβαίως, ότι η ανεκδιήγητη συγγραφική ομάδα Ρεπούση είχε ορισθεί και επιλεγεί από τον ίδιο τον πρώην Πρωθυπουργό ενώ επί των Κυβερνήσεών του, αυτή η «στα χαρτιά Ελληνίδα» είχε διορισθεί ως αναπληρώτρια καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Καλύτερα όμως να σταματήσω. Όπως είπα και πριν, δεν είναι ώρα για λόγια αλλά για περίσκεψη και περισυλλογή. Καθώς και για ανησυχία.
Πάνω απ’ όλα όμως, στις 31 Ιανουαρίου τιμούμε τους ήρωες. Οι οποίοι έπραξαν εις το ακέραιο το καθήκον τους και εξετέλεσαν με ακρίβεια την αποστολή τους, πεθαίνοντας για μας. Ας πράξουμε λοιπόν κι εμείς, στο βαθμό που αναλογεί στον καθένα μας, το καθήκον μας, εκλέγοντας και παραδίδοντας την εξουσία και τα ηνία της χώρας μας σε ανθρώπους που έχουν την Ελλάδα στην καρδιά τους. Σε αληθινούς πατριώτες... Σε πραγματικούς Έλληνες. Διότι, όπως τα φύλλα των δέντρων δεν είναι όλα ίδια, κατ’ ανάλογο τρόπο, δεν έχουμε όλοι τον ίδιο βαθμό και το αυτό μέτρο πατριωτισμού.
Η Ιστορία μας διδάσκει πως όσο Έλληνας ήταν ο Λεωνίδας, δυστυχώς άλλο τόσο ήταν και ο Εφιάλτης...
Το χρωστάμε. Σ’ αυτά τα τρία παλικάρια, των οποίων τιμούμε τη μνήμη. Ειδάλλως, η θυσία τους δεν θα σημαίνει τίποτε. Και θα αποβεί εις μάτην. Εμείς αποφασίζουμε...
ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου