Κυριακή, 19 Ιουνίου 2011
Άρση μονιμότητας - προάγγελος ενός Σουλτανοσατραπικού Κράτους
Η μονιμότητα εξασφαλίζει στο να συμπεριφέρεται ο υπάλληλος απρόσωπα σε κάθε περίπτωση και χωρίς συμπάθειες, αντιπάθειες, αγάπη, μίσος και...
φυσικά να μην εξαναγκάζεται να συμπεριφερθεί διαφορετικά εξ αιτίας άνωθεν πιέσεων.
Η παραγωγικότητα είναι ένας όρος που δεν έχει νόημα στη δημόσια διοίκηση αφού δεν παράγει πράγματα αλλά ασκεί εξουσία με βάση Γενικών Αρχών Διοικητικού Δικαίου όπως είναι
· Η Αρχή της Νομιμότητας.
· Η Αρχή της Αναλογικότητας (να μην υπάρχει άλλο λιγότερο επαχθές μέτρο για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού, να περιορίζεται στον επιδιωκόμενο σκοπό
· Η Αρχή του Δημοσίου Συμφέροντος,
· Η Αρχή της Χρηστής Διοίκησης,
· Η Αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του πολίτη προς το κράτος.
· Η Αρχή της ισότητας των διοικουμένων ενώπιον των Δημοσίων Υπηρεσιών.
Ο Δημόσιος Υπάλληλος έχει την υποχρέωση κατά την έκδοση διοικητικών πράξεων να εφαρμόζει τις ανωτέρω αρχές Σύμφωνα με τους Νόμους το Σύνταγμα και τις αρχές του Δημοκρατικού Πολιτεύματος και με βάση αυτά τα στοιχεία κρίνεται και όχι από το πόσες διοικητικές πράξεις «ξεπετάει στο πόδι» οι οποίες μπορεί να είναι επαχθείς για το διοικούμενο.
Η μονιμότητα και η κατάρτιση των υπαλλήλων καθώς και η ίση και δίκαιη αντιμετώπιση των πολιτών εξασφαλίζει κατά μεγάλο μέρος τη δημοκρατική λειτουργία του Κράτους. Αφού ο υπάλληλος μπορεί να διαφωνήσει και να μην υπογράψει μια παράνομη διοικητική πράξη ή μία πράξη που αντιβαίνει στις παραπάνω αρχές.
Η άρση της μονιμότητας δεν θα λύσει το πρόβλημα του ρουσφετιού αντίθετα θα το επιτείνει και θα κάνει τη Δημόσια Διοίκηση αδύναμη και έρμαιο κομματικών και άλλων συμφερόντων.
Η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν διόριζε υπαλλήλους στο Δημόσιο εξαγοράζοντας την ψήφο τους. Αλλά αυτή είναι η απλοϊκή και προπαγανδιστική εκδοχή του θέματος. Ολόκληρο το κόμμα δεν είχε σαφή ιδεολογία και πρόγραμμα ήταν ένα κόμμα απολίτικο και μπαίνοντας κάποιος σε αυτό το κόμμα αποσκοπούσε σε προσωπικό όφελος αλλά και κοινωνική ανέλιξη μέσω των υπηρεσιών που θα πρόσφερε στο κόμμα. Αν δεν ικανοποιούσε τις προσωπικές επιδιώξεις των μελών δεν θα έπιανε ούτε 5% στις εκλογές.
Επιπλέον έχει πολύ μικρή σημασία το πως μπαίνει κάποιος στο Δημόσιο. Μεγαλύτερη σημασία έχει το πώς πορεύεται μέσα στο Δημόσιο και με τι κριτήρια εξελίσσεται. Και είναι γεγονός πως τα κριτήρια δεν είναι η κατάρτιση, η γνώση του αντικειμένου, η εργατικότητα, τα τυπικά προσόντα αλλά οι «άκρες» και οι διασυνδέσεις που έχει με ένα ή ακόμα καλύτερα και με τα δύο κόμματα εξουσίας.
Με αυτό τον τρόπο κρατιέται σκόπιμα η Δημόσια Διοίκηση αδύναμη, αντιπαραγωγική και εργαλείο κομματικών ή άλλων συμφερόντων διαπλοκής.
Αν εξετάσουμε τι γίνεται μέσα στο Δημόσιο αυτό δεν είναι αν ένας υπάλληλος στο γκισέ έχει δίπλα του ένα φλυτζανάκι καφέ αλλά με πιο τρόπο κάποιοι υπάλληλοι είτε με εξαιρετικά τυπικά προσόντα, ή ιδιαίτερα εργατικοί, ή ιδιαίτερα καταρτισμένοι είτε εκτοπίζονται από τη θέση τους είτε υποβαθμίζονται είτε παραγκωνίζονται. Αυτό αν και δεν έχει πάντα σχέση με τις πολιτικές πεποιθήσεις και κομματικές προτιμήσεις των επί μέρους υπαλλήλων ενισχύει την κομματικοποίηση γιατί κρατάει τη δημόσια διοίκηση σε χαμηλό επίπεδο σε σχέση με την πολιτική ηγεσία αλλά και τη γενικότερη χειραγώγιση των πολιτών και την ανάγκη να καταφεύγουν στα πολιτικά γραφεία για κάτι που έτσι κι αλλιώς δικαιούνται.
Γι αυτό όταν μία Διεύθυνση ή ένα Τμήμα ή οι απλοί υπάλληλοι σε μία Δημόσια Υπηρεσία δουλεύουν ρολόι μειώνεται η πελατεία στα πολιτικά γραφεία και το «μαγαζί» κινδυνεύει να κατεβάσει ρολά. Τότε επιδιώκεται το ανακάτεμα της τράπουλας για να αποκατασταθεί η επιθυμητή πελατειακή ισορροπία.
Όπως φαίνεται από την πρόσφατη απογραφή ένα 40% των δημοσίων υπαλλήλων είναι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και ένα 8% έχει τυπικά προσόντα συχνά ανώτερα των Υπουργών και των Συμβούλων της πολιτικής ηγεσίας. Το πανεπιστημιακό πτυχίο ήταν συχνά στο παρελθόν απαραίτητη προϋπόθεση για μια θέση στο δημόσιο με αξιοκρατικά κριτήρια και αυτό δεν έγινε για να αξιοποιηθούν τα προσόντα των ατόμων αυτών ως υπαλλήλων αλλά για να δημιουργηθούν πληθωριστικές πιέσεις στις προαγωγές και να έχει πελατεία το «μαγαζί». Το να αποκαλεί ο αντιπρόεδρος «κοπρίτες» άτομα που μπορεί να έχουν περισσότερα προσόντα από την αφεντομουτσουνάρα του αποτελεί δήλωση παταγώδους αποτυχίας μιας πολιτικής που στάθηκε ανίκανη να αξιοποιήσει τα προσόντα των ανθρώπινων πόρων τόσο στο Δημόσιο όσο και στην κοινωνία γενικότερα. Γιατί το να απαξιώνεις ολόκληρες επαγγελματικές κατηγορίες και να τους αποκαλείς ανίκανους, διεφθαρμένους, ενώ εσύ βρίσκεσαι σε θέση εξουσίας με επιπλέον προσόν να είσαι εγγονός ενός δικτάτορα του μεσοπολέμου είναι τουλάχιστον παράνοια.
Και η σπατάλη δεν είναι μόνο στα λεφτά και ποιος τα έφαγε και που πήγαν και αν τα φάγαμε μαζί, ή αν τα έφαγαν λίγοι. Και η απαξίωση των ανθρώπινων πόρων είναι και αυτή μία μορφή σπατάλης σε βαθμό κακουργήματος.
Ο διορισμός στο Δημόσιο έγινε κάποτε μονόδρομος και αναγκαία λύση αφού έκλεισαν όλες οι άλλες πόρτες. Αφού άρχισαν να κλείνουν τα πρώτα μαγαζιά, οι βιοτεχνίες, και μερικοί ιδιοκτήτες βρέθηκαν φυλακή, αφού ξεφούσκωναν τα πρώτα λάστιχα στα τρακτερ των αγροτών και τους έλεγαν αλλάξτε επάγγελμα αφού έκλεισαν πολλές μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις, αφού μπήκαν εμπόδια σε κάθε δραστηριότητα και πρωτοβουλία.
Ο διορισμός και κυρίως ο διορισμός συμβασιούχων με ομηρεία δημιουργούσε την εντύπωση στα άτομα ότι είναι ανίκανα και θα χαθούν χωρίς τον πολιτικάντη φύλακα άγγελο τους. Δημιουργούσε ένα αίσθημα μειωμένης αυτοεκτίμησης και κατωτερότητας απέναντι στον υποτιθέμενο ευεργέτη τους που τους έδινε το αυτονόητο για τον πατέρα και τον παππού που ήταν μία δουλειά για να ζουν αξιοπρεπώς.
Και τώρα που θέλουν να πετάξουν τόσο κόσμο απέξω εν μέσω κρίσης έχει κανείς την εντύπωση ότι το ρουσφέτι θα μειωθεί; Μήπως έχει κανείς την εντύπωση ότι η Δημόσια Διοίκηση θα λειτουργεί καλύτερα; Ότι δεν θα είναι έρμαιο του κόμματος και εργαλείο κομματικών συμφερόντων;
Κάθε άλλο. Αφού δεν μπορούν να διορίσουν θα χτυπάνε στην πλάτη αυτούς που είναι μέσα για το πώς θα τη γλυτώσουν αν τους ψηφίσουν και δηλώσουν υποταγή στο κόμμα. Πως θα πάρει το ΠΑΣΟΚ ψήφους αν δεν ανοίξει ένα καινούργιο «μαγαζί» με περισσότερους πελάτες φοβισμένους και εξαθλιωμένους; Και μη νομίζει κανείς ότι η πελατεία θα είναι μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι! Θα είναι ο κάθε πολίτης που θα σέρνεται στα πολιτικά γραφεία είτε για να του σβήσουν πρόστιμο είτε για να του μεταθέσουν το φαντάρο πιο κοντά (ο φαντάρος μακριά σημαίνει έξοδα και όταν τα εισοδήματα της οικογένειας είναι μικρά), είτε για μία καλή σειρά προτεραιότητας στα δημόσια νοσοκομεία που απέμειναν.
Και θα υπάρχουν πολλοί υπάλληλοι αδύναμοι και φοβισμένοι για να ικανοποιήσουν τα βίτσια και την εκλογική πελατεία αφήνοντας στην άκρη τις αρχές της νομιμότητας, του δημόσιου συμφέροντος και της ισότητας σαν μουσειακά χαρτιά.
Έτσι κι αλλιώς το έλλειμμα δημοκρατίας θα μεταφερθεί και στη Δημόσια Διοίκηση και πάμε πίσω ολοταχώς στην εποχή της τουρκοκρατίας σε ένα Σουλτανοσατραπικό Κράτος.
doctormarkon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου