kourasmenoss.blogspot.com

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί σφάζονται τόσα αρνιά το Πάσχα στην Ελλάδα;

Στην Ελλάδα την Μεγάλη Εβδομάδα σφάζονται χιλιάδες αρνιά.. για να φάνε στο γιορτινό τραπέζι οι Έλληνες και οι αλλοδαποί.
Πολλοί όμως δεν έχουν ξέρουν τον συμβολισμό της παράδοσης και του εθίμου...στη βάναυση αυτή πράξη της θανάτωσης των αρνιών. 

Το Πάσχα είναι ιερή γιορτή των Εβραίων, που θυμίζει την έξοδο από την Αιγυπτιακή δουλεία.
Οι Εβραίοι ποιμένες.. για να τιμήσουν τον Θεό θυσίαζαν αρνιά στο βωμό. 
Μέτα οι Χριστιανοί.. το Πάσχα το καθιέρωσαν δική τους γιορτή, που συμβολίζει την σταύρωση και τον θάνατο του Ιησού. 
Όμως το έθιμο με την θανάτωση χιλιάδων αρνιών.. συνεχίζεται μέχρι και σήμερα στη γιορτή του Πάσχα. 
Ποτάμια αίματος.. χύνονται κάθε χρόνο, με αθώα προβατάκια να εξοντώνονται με άκομψο τρόπο, και φυσικά το κέρδος είναι τεράστιο για τα κρεοπωλεία. 
Το σφάξιμο του αρνιού, και το αίμα στις πόρτες.. το είχαν κάνει οι Ισραηλίτες για να σωθούν από τους αγγέλους που τιμωρούσαν τους Αιγύπτιους. 

Μετά από αυτό το συμβάν, οι Εβραίοι για να τιμήσουν τον Θεό..το καθιέρωσαν σαν μια τελετουργία, να σφάζουν ένα αρνί.. ως ανάμνηση για τη μεγάλη έξοδο από την Αίγυπτο. 
Εδώ στην Ελλάδα συμβαίνει το αντίθετο, το Πάσχα δεν σφάζουμε τα αρνιά για να τιμήσουμε τον Θεό, αλλά για να τα φάμε.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΣΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΕΡΑ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ :

Πάσχα, Ελλήνων Πάσχα!

Γνωρίζετε τι εορτάζουμε; 

Εάν ρωτήσεις τους Έλληνεςθα σου απαντήσουν ότι εορτάζουμε την "Ανάσταση του Κυρίου μας"!!!

Κανένας δεν γνωρίζει τι εορτάζεται το Πάσχα ή τι σημαίνει αυτό, από πούπροήλθε, που έχει τις ρίζες του.

Κανένας Έλληνας δεν γνωρίζει ότι εορτάζει μίακαθαρά ΕΒΡΑΪΚΗ γιορτή.

Όλοι πιστεύουν ότι το προηγούμενο βράδυ τουΠάσχα έγινε η ανάσταση του Εβραίου Κυρίου τους!

Είναι όμως έτσι;


Ότανδιαβάζουμε χωρίς να κατανοούμε, είναι σαν να τρώμε χωρίς να χωνεύουμε.

Αςδιαβάσουμε, λοιπόν, την Έμπνευση κι ας μάθουμε.



Οι εβραϊκές γραφές, εκτόςαπό το ότι "δόθηκαν με την έμπνευση του Θεού," λέγεται ότι είναι "επικερδείςγια διδασκαλία." Βρίσκουμε όμως πολλά περίεργα διδακτικά χαρακτηριστικάγνωρίσματα αυτού του πάσχα της Εξόδου μέσα στις Εβραϊκές γραφές. 

ΣτηνΈξοδο, κεφάλαιο 12 με τίτλο Το πρώτο Πάσχα των Εβραίων έχουμε μιαμπερδεμένη και απίστευτη ιστορία. Ο Γιαχβέ λέει στον Μωυσή ότι "την δέκατημέρα αυτού του μήνα, καθένας να πάρει από ένα αρνί... θα το κρατήσετεζωντανό ως την δέκατη τέταρτη μέρα του μήνα, και το βράδυ θα τοσφάξετε.Μετά θα πάρετε λίγο από το αίμα του και θα αλείψετε τις δύοπαραστάδες και το ανώφλι της πόρτας σε κάθε σπίτι όπου θα φάτε το αρνί ήτο κατσίκι." 



Για την προπαρασκευή ο Γιαχβέ δίνει ιδιαίτερες συστάσεις: "Και νατώρα με ποιον τρόπο θα το φάτε: Θα είστε ζωσμένοι τη ζώνη σας, με τασανδάλια στα πόδια και με το ραβδί στο χέρι." (12:11). Και κατηγορηματικάδιακηρύττει: "Αυτή θα είναι η γιορτή του Πάσχα, για να τιμήσετε εμένα, τονΓιαχβέ".

Όπως βλέπουμε στις παραπάνω παραγράφους ο Γιαχβέ τους διατάζειότι πρέπει να υπάρξει ένα διάστημα τεσσάρων ημερών μεταξύ της "λήψης"του αρνιού την δέκατη ημέρα του μήνα, και του σφαξίματος την δέκατητέταρτη ημέρα. 

Αλλά ο Γιαχβέ είτε το αγνόησε αυτό, ή το ξέχασε, ή αλλάζειγνώμη, διότι λέει: "Κι εγώ τη νύχτα εκείνη θα περάσω μέσα από την Αίγυπτοκαι θα θανατώσω κάθε πρωτότοκο στη χώρα.και η ημέρα αυτή θα είναι ειςμνημόσυνο σε σας." (12:12,14). "Τότε ο Μωυσής κάλεσε όλους τουςπρεσβυτέρους του Ισραήλ," και είπε σ' αυτούς να πάρουν "ένα αρνί κατά τηνοικογένειά σας, και σφάξτε το για το πάσχα," και να αλείψουν το αίμα στιςπαραστάδες της πόρτας (12:21). "Τα μεσάνυχτα της ίδιας νύχτας, ο Γιαχβέθανάτωσε κάθε πρωτότοκο αγόρι στην Αίγυπτο" (12:29). Αυτό σαφώςαποδεικνύει ότι η ολόκληρη η συναλλαγή του πάσχα, από τις πρώτες εντολέςτου Γιαχβέ για τα αρνιά μέχρι την σφαγή των πρωτότοκων τα μεσάνυχταπραγματοποιήθηκε σε μια ημέρα, και το αργότερο την "δέκατη ημέρα" -- τοδιάστημα των τεσσάρων ημερών ξεχνιέται και απαλείφεται. 



Αλλά πώςμπορούσε ένα τέτοιο πράγμα να είναι δυνατό; Βλέπουμε τα 2.500.000ανθρώπων να διασκορπίζονται σε μια πολύ μεγάλη περιοχή Ο Γιαχβέεμφανίζεται κάποτε κατά την διάρκεια της ημέρας (την δέκατη), και λέει στονΜωυσή και τον Ααρών: "Λαλήσατε προς πάσαν την συναγωγήν του Ισραήλ,"δίνοντάς τους τις διαταγές ζωής και θανάτου και τις μικρές οδηγίεςμαγειρέματος του πάσχα, τις οποίες πρέπει να εκτελέσουν εκείνη την ίδιαημέρα "την νύκταν" για να αποφύγουν την σφαγή των πρωτότοκων. ΚατόπινΟ Μωυσής κάλεσε όλους τους πρεσβύτερους του Ισραήλ και τους επανέλαβετις οδηγίες. 



Εκείνη την εποχή των σκηνιτών Εβραίων δεν υπήρχανραδιόφωνα, ή σταθερά τηλέφωνα, ή κινητά τηλέφωνα, ή τηλεοράσεις για ναβοηθήσουν να διαδοθεί αυτή η διαταγή με όλες τις λεπτομέρειές της στονεπικεφαλής κάθε οικογένειας του Ισραήλ, που ήταν διασκορπισμένοι σε όλεςτις πόλεις της Αιγύπτου, έτσι ώστε να διαλέξουν 241.420 ενιαύσια αρσενικάαρνιά χωρίς ψεγάδια, να τα σφάξουν και να τα μαγειρέψουν, σύμφωνα με τιςεξ ολοκλήρου νέες συνταγές (12:8-10), και να ρίξουν το αίμα, με αυτόν τον νέοτρόπο, στους παραστάτες των θυρών, έτσι ώστε, λέει ο Γιαχβέ, "όταν δω τοαίμα, θα σας προσπεράσω. Έτσι θα γλιτώσετε από το χτύπημα του θανάτου,όταν θα τιμωρώ την Αίγυπτο." Πώς αυτές οι μοιραίες διαταγές παραδόθηκαν"στην Ισραηλινή κοινότητα" εκείνη την ημέρα, ένας Γιαχβέ ξέρει μόνο,δεδομένου ότι δεν μας αποκαλύπτεται στην Έμπνευσή του. 



Αλλά αυτό δενείναι το μοναδικό κομμάτι των εβραϊκών γραφών, που δίνεται προς μόρφωσήμας, κυρίως των παιδιών μας. Εκείνη την ίδια νύχτα "τα μεσάνυχτα ο Γιαχβέθανάτωσε κάθε πρωτότοκο αγόρι στην Αίγυπτο: από τον πρωτότοκο τουΦαραώ.ως τον πρωτότοκο γιο του αιχμαλώτου.και τα πρωτότοκα τωνκτηνών," των Αιγυπτίων (Έξοδος 12:29), αν και αυτά τα ίδια ζώα ήταν ήδησκοτωμένα από κάθε μια από τις διάφορες προγενέστερες πανούκλες: "καιψόφησαν όλα τα ζώα των Αιγυπτίων" (Έξοδος 9:6). Έπειτα αυτά τα νεκρά ζώαείχαν καεί (9:9). Μετά όλα σκοτώθηκαν πάλι από χαλάζι (9:25). Μόλις αυτό τομοιραίο διάταγμα του Γιαχβέ εκτελέσθηκε, εκείνα τα μεσάνυχτα, "Εκείνη τηνύχτα ξύπνησε ο Φαραώ" (εκείνη την ίδια νύχτα)... και κάλεσε τον Μωυσή καιτον Ααρών μέσα στη νύχτα (την ίδια νύχτα, μετά τα μεσάνυχτα), και είπε, «Νασηκωθείτε, και να φύγετε από τον λαό μου, κι εσείς και οι Ισραηλίτες, και ναπάτε να λατρεύσετε τον Γιαχβέ, όπως το ζητήσατε" (12:30,31) --"και ζητήστεμία ευλογία και για μένα" (12:32), πρόσθεσε, ίσως ειρωνικά. Δεδομένου ότι "οιΑιγύπτιοι πίεζαν τον λαό, για να τους βγάλουν γρήγορα από την χώρα, διότιέλεγαν, ημείς όλοι θα πεθάνουμε" (12:33), η βιασύνη έγινε η διαταγή τηςημέρας, ή μάλλον εκείνης της ίδιας νύχτας. 



Έτσι, μόλις χορηγήθηκε στονΜωυσή η βασιλική άδεια, μετά τα μεσάνυχτα, πρέπει αμέσως να δώσειδιαταγές πορείας στα διεσπαρμένα εκατομμύρια του Ισραήλ. Αυτοί ήταν στασπίτια τους σε όλη την επικράτεια της Αιγύπτου, ντυμένοι και έτοιμοι, σε"άγρυπνη αναμονή" γιατί δεν ήξεραν ποια επίδραση θα είχε επάνω στονΦαραώ η σφαγή των πρωτότοκων. Και οι άνθρωποι ήταν κάτω από τηναυστηρή εντολή: "Και κανένας από σας δεν θα βγεί της πόρτας του σπιτιούτου μέχρι το πρωί." Αλλά με κάποιον παράξενο και αναποκάλυπτο τρόπο, είτεμε θαύμα είτε με τηλεπάθεια, η θεία εντολή μέσω του Μωυσή σε όλα ταεκατομμύρια του Ισραήλ μεταδόθηκε (δεύτερη φορά σε μια ημέρα) ναπάρουν "όλα τα ασημένια και χρυσά αντικείμενα, και ρούχα. κι έτσι τουςέγδυσαν τους Αιγυπτίους" (12:35,36). Μετά από αυτό πρέπει όλοι νακινητοποιηθούν αμέσως στην μεγάλη πόλη Ραμεσσή. Έτσι εκείνη την ίδιαημέρα, κάπως, όλο το πλήθος του Ισραήλ, 2.414.200 απ' αυτούς, "πήρε ο λαόςστους ώμους τις γαβάθες με το ζυμάρι, πριν προλάβει να φουσκώσει" (12:33,34), με το πλιάτσικό τους, με τους γέρους και τους εξαθλιωμένους τους,τα θηλάζοντα μωρά τους, τους αρρώστους τους, τις λεχώνες γυναίκες τουςκαι τις ετοιμόγεννες (διότι σε έναν τέτοιο πληθυσμό υπάρχουν αμέτρητεςγεννήσεις κάθε ώρα, και η Έμπνευση μας λέει ότι "οι εβραίες γυναίκες είναιδραστήριες" σε αυτό) -- ολόκληρο το μικτό πλήθος, σέρνοντας μαζί τους«πάρα πολλά κατσίκια, πρόβατα και βόδια» και όλα τα κοπάδια τους, ακόμακαι πάρα πολλά κτήνη, δεν υπήρξε ούτε μια οπλή να την αφήσουν πίσω, στηνθεία εντολή, άρχισε τον μεγαλύτερο ημερήσιο άθλο του κόσμου. 



Κατ' αρχάς,από όλη την Αίγυπτο, Ανατολή, Δύση, Βορρά, Νότο, "το ασκέρι του Γιαχβέ"μαζεύτηκε στην Ραμεσσή. Μια τέτοια κινητοποίηση είναι χωρίς κανένααντίστοιχο στην Παγκόσμια Ιστορία, ιερή ή βέβηλη, από την εποχή που ταζώα του Νώε συγκεντρώθηκαν από τις τέσσερις γωνίες της γης στην διάσημηκιβωτό του, για το οποίο, όμως, είχαν μια ολόκληρη εβδομάδα! Φθάνονταςστην Ραμεσσή κάπως, ιδού, "την ημέρα ακριβώς. ο λαός του Γιαχβέ βγήκεκατά ομάδες από τη χώρα" (12:41). Για να μην υπάρξει καμία αμφιβολία γιαυτό, η θεία διαβεβαίωση παρέχεται για δεύτερη φορά στο ίδιο κεφάλαιο: "Εκείνη ακριβώς την ημέρα έβγαλε ο Γιαχβέ τους Ισραηλίτες κατά ομάδες απότην Αίγυπτο" (12:51). Και βάδισαν από την Ραμεσσή κατά μήκος τωναμμόλοφων στην Σουκκώθ, η οποία, σύμφωνα με τους χάρτες των εβραϊκώνγραφών, φαίνεται να είναι περίπου 50 χλμ μακριά. Αλλά προφανώς αυτό δενήταν "έξω από το έδαφος της Αιγύπτου." Ήταν καταφανώς ακόμα μέσα στηνΑίγυπτο, στα δυτικά σύνορα της Ερυθράς θάλασσας. Διότι όταν ο Φαραώ καιο στρατός του "καταδίωξε τους Ισραηλίτες" (Έξοδος 14:8), οι υιοί ήταν ακόμαστην αιγυπτιακή πλευρά, και το θαύμα του "διαχωρισμού των υδάτων" τηςΕρυθράς θάλασσας έπρεπε να εκτελεσθεί για να επιτρέψει στο πλήθος τουΓιαχβέ να μεταφερθεί στην ανατολική ή αραβική πλευρά της Ερυθράςθάλασσας.



Το ασκέρι του Γιαχβέ βάδιζε όχι όπως ένας άτακτος όχλος σκλάβωνφυγάδων, που βιάζονται να δραπετεύσουν, αλλά υπερήφανοι σε τυπικήγραμμή πορείας, όπως βαδίζει ο Στρατός. 



Εάν βάδιζαν σε πυκνή διάταξη, αςπούμε, πενήντα άνθρωποι ο ένας δίπλα στον άλλον, με ένα διάστημα μόνονενός μέτρου μεταξύ των συνεπτυγμένων τάξεών τους, θα υπήρχαν 48.284σειρές, οι οποίες θα διαμόρφωναν μια ουρά 45 περίπου χλμ μακριά! Αλλά ηαλήθεια είναι ακόμα πιο αξιοπρόσεκτη, εάν οι εβραϊκές γραφές είναι ακριβείς:διότι το Εβραϊκό κείμενο λέει: "Και ανέβησαν οι υιοί Ισραήλ παρατεταγμένοιπέντε σε μια σειρά εκ της γης Αιγύπτου" (Έξοδος 13:18) -- πράγμα που θα έκανετην ουρά 450 χλμ μακριά! 



Ένα τέτοιο πλήθος, με όλα τα φορτία του, δεν θαμπορούσε να βαδίσει μέσα στην άμμο της ερήμου πάρα πολλά χιλιόμετραημερησίως - ας πούμε δέκα, ή δεκαπέντε κατ' ανώτατο όριο. Επιπλέον, οιμπροστινές σειρές πρέπει να βάδιζαν και τα 45 ή 450 χλμ προτού μπορέσουνακόμη και να αρχίσουν να βαδίζουν καν οι πίσω σειρές. Έτσι μετά βίας οι μισοίαπό το "πλήθος του Γιαχβέ" θα μπορούσαν να πάνε μακριά από το σημείοεκκίνησης την πρώτη ημέρα, ακόμα κι αν είχαν αρχίσει νωρίς. 



Αλλά έπρεπεπρώτα να συγκεντρωθούν στην Ραμεσσή από όλη την Αίγυπτο --εκατοντάδες χιλιόμετρα ουρά -- και δεν ξέρουμε πόσο μέρος εκείνης τηςθαυμάσιας ημέρας έμειναν στο ραντεβού τους. Ολόκληρο το πλήθος θα ήταναδύνατο να φθάσει στην Σουκκώθ, κάπου, σύμφωνα με το κείμενο, "έξω απότο έδαφος της Αιγύπτου," μέχρι την δεύτερη ή τρίτη ημέρα, ή την επόμενηεβδομάδα, ή τον επόμενο μήνα, ακόμα κι αν θα μπορούσαν όλοι να είχανκινητοποιηθεί στην Ραμεσσή εκείνη την "ίδια ημέρα," όπως λέγεται ότιέκαναν. Όσο για το πόσα ατέλειωτα χιλιόμετρα η ουρά εκτεινόταν με ταεκατομμύρια των προβάτων και των κτηνών, που δεν βάδιζαν σε τυπικήγραμμή μάχης, φυσικά, εκτός αν θεϊκά φροντιζόταν, δεν έχουμε καμίααποκάλυψη, ούτε επαρκή στοιχεία για να υπολογίσουμε. 



Η θεία αποκάλυψηδεν μας λέει τι έτρωγαν τα εκατομμύρια των ζώων στην παρατεταμένηπεζοπορία προς την Ερυθρά θάλασσα, κατά μήκος της ερήμου, με τηνπενιχρή βλάστηση. Ούτε οι υιοί του Γιαχβέ ήταν εφοδιασμένοι καλύτερα.Είχαν μόνον λίγα άζυμα στους ώμους τους, "επειδή εδιώχθησαν εξ Αιγύπτου,και δεν ηδυνήθησαν να βραδύνωσιν, ουδέ εφόδιον προητοίμασαν ειςεαυτούς" (Έξοδος 12:39). 



Τέλος, μια αξιοπρόσεκτη περίσταση πρέπει νασημειωθεί εδώ. 



Αυτοί οι πρόσφυγες σκλάβοι παρουσιάζονται ότι είχαν δικούςτους σκλάβους που τους έπαιρναν μαζί τους. Ο προνοητικός Γιαχβέ τους, στοδιάταγμά του τού πάσχα, τον πρώτο -πρώτο κανονισμό που τους έδωσεποτέ, καθώς έφευγαν από την σκλαβιά της Αιγύπτου, προνόησε για τηντήρηση μιας ευσεβούς τελετής. "Αυτός είναι ο κανονισμός για το Πάσχα:κανένας ξένος δεν πρέπει να συμμετάσχει στο δείπνο του Πάσχα. Ο δούλοςπου έχει αγορασθεί με χρήματα, αν κάνει περιτομή μπορεί να φάει.αν κάποιοςξένος μένει μαζί σας, και θέλει να γιορτάσει του Πάσχα του Γιαχβέ, πρέπειαυτός και όλοι οι αρσενικοί στην οικογένειά του να ΠΕΡΙΤΜΗΘΟΥΝ." (Έξοδος12:44-48). 

Έτσι από τότε εμείς οι Έλληνες φυλάσσουμε με εβραϊκή θρησκευτικήευλάβεια το «αύτη είναι η νυξ εκείνη του Γιαχβέ, ήτις πρέπει να φυλάττηταιπαρά πάντων των υιών Ισραήλ εις τας γενεάς αυτών». Το μόνο που έχουμεαποφύγει μέχρι στιγμής είναι η περιτομή. Κακώς όμως, πολύ κακώς, διότι έτσιδεν ακολουθούμε τον Λόγο του Γιαχβέ, «εάν τις ξένος.θέλη να κάμη το πάσχαεις τον Γιαχβέ, ας περιτμηθώσι πάντα τα αρσενικά αυτού.» (Έξοδος 12:48).



ΚαλήΕλληνική Ανάσταση.για όσους κατανοούν.
Φιλικά

...................