Είμαστε μπανανία -προτεκτοράτο! Όλες οι αποφάσεις παίρνονται απ' έξω!
(Ηθοποιός, Βουλευτής Επικρατείας του Κ.Κ.Ε.)
«Δεν καταλαβαίνουμε τι μας γίνεται!»
«Ο κόσμος δείχνει απίστευτη ανοχή στα σκανδαλοθηρικά εγκλήματα των κυβερνήσεων. Ο ραγιαδισμός του υποτακτικού απέναντι σε Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ.!»
«Δεν ανατρέπεις έτσι καταστάσεις. Δεν είναι Αγανακτισμένος από μόδα. Είσαι συνειδητά και κατεβαίνεις με πρόγραμμα, με οργάνωση!»
«Αν δεν μάθουμε την αλήθεια της ιστορίας χαθήκαμε»
Κύριε Καζάκο, η αλήθεια είναι ότι έχετε βρεθεί παντού. Έχετε βρεθεί στις πιο μεγάλες μέρες της....
Ιστορίας, παρόν και αξιόμαχος, είτε από την πλευρά της Υποκριτικής Τέχνης, την οποία υπηρετείτε, είτε από την πλευρά των Αγώνων. Είστε Βουλευτής Επικρατείας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, κάτι που σημαίνει ότι πέρα από ενεργός πολίτης, είστε και ενεργός πολιτικός.
-Η δουλειά μας είναι τόσο πολύ συνδεδεμένη με την πολιτική. Η τέχνη είναι πολιτική πράξη, είναι κατεξοχήν πολιτική πράξη.
-Δεν το υποστηρίζουν αυτό πολλοί συνάδελφοί σας, και δεν το είδα να το υποστηρίζουν, τουλάχιστον σε σχέση με τα όσα γίνονται στην Ελλάδα το τελευταίο διάστημα…
-Καταστάσεις σαν τη σημερινή αποδεικνύουν αυτά που είναι αυτονόητα, αλλά δύσκολα φτάνουν στον κόσμο. Η Τέχνη είναι η πραγματικότητα και κάνει τον άνθρωπο να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα την οποία ζει. Και το καταφέρνει αυτό μέσω της Τέχνης, μέσω της Παιδείας, μέσω όλων των πνευματικών του δραστηριοτήτων, γιατί όλα αυτά, όπως και οι Επιστήμες, εκεί συντείνουν, δηλαδή στο να καταλάβουμε μέσα σε ποιο κόσμο ζούμε, ποια είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε. Και αυτό, όχι χάριν παιδείας, αλλά με απώτερο σκοπό να καταφέρεις να καθορίσεις τη θέση σου μέσα σε αυτή την πραγματικότητα. Όταν δεν την ξέρεις, τότε δεν μπορείς να πάρεις θέση στα πράγματα. Θα είσαι άθυρμα. Σε παίρνει ο αέρας από’δω κι από κει, όπου φυσάει ο άνεμος πας κι εσύ. Κατ’ αυτή την έννοια, είναι εντελώς πολιτική πράξη οτιδήποτε κάνει ο πολίτης.
-Η ταινία «Το μπλόκο» του Άδωνη Κύρου αναφέρεται στο γεγονός του μπλόκου της Κοκκινιάς κατά τη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής το 1944, και εσείς πρωταγωνιστήσατε σ’ αυτή. Από πότε είχατε να δείτε την ταινία και πως αισθανθήκατε τώρα, που ξαναπροβάλλεται στους κινηματογράφους;
-Είχα να τη δω από το 1965, από τότε που γυρίστηκε. Δεν υπάρχει σε DVD, ούτε έχει παιχτεί στην τηλεόραση, οπότε ήταν ευχής έργον που η New Star και ο Βελισσάριος Κοσσιβάκης την επανέκδοσαν. Βρέθηκα, μάλιστα, στην πρώτη προβολή της επανέκδοσης της ταινίας την περασμένη εβδομάδα στην Κοκκινιά, όπου προβλήθηκε ακριβώς πάνω στον τοίχο στον οποίο οι Γερμανοί κατακτητές τουφέκισαν ένα μεγάλο αριθμό άμαχων Ελλήνων. Μαζί, μάλιστα, με κάποιους από αυτούς που είχαν ζήσει τα πραγματικά γεγονότα. Εκεί, συγκινήθηκα πάρα πολύ. Η ταινία είναι μια πάρα πολύ καθαρή και τίμια δουλειά. Έχει μπει στο βάθος αυτού του περιστατικού. Κάτι που συνήθως το αποφεύγουμε. Δυστυχώς, ο κινηματογράφος μας δεν ασχολήθηκε με την ιστορία αυτών των δεκαετιών, του 1940, του 1950 και του 1960 που ήταν πολύ σημαντικές, παρά μόνο περιστασιακά. Ορισμένοι σκηνοθέτες που είχαν μυαλό και νου ασχολήθηκαν, αλλά γενικά ο κινηματογράφος προτίμησε να πιάσει άλλα θέματα, ευκολότερα. Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Άδωνις Κύρου, ήταν ένας άνθρωπος που έζησε τα χρόνια της Κατοχής, κατάφερε και έφυγε και γλύτωσε τις διώξεις, άνθρωπος σπουδαγμένος, με σοφία. Άφησε σημαντικό έργο στη Γαλλία όπου βρέθηκε, σε θέματα θεωρητικά του κινηματογράφου, αλλά και την πράξη. Και στη συνέχεια, επέστρεψε εδώ, στη χώρα του, με όλη του την αγάπη και τη νοσταλγία να γυρίσει αυτή τη συγκλονιστική ταινία. Ήταν εξαιρετικός συνεργάτης, ευαίσθητος, μορφωμένος, με μεγάλη καλλιέργεια, ευγενικός, ευπατρίδης.
-Ο ρόλος σας στην ταινία είναι ενός μαυραγορίτη που βρίσκεται μπροστά στην ηθική στιγμή της επιλογής του, αν θα καταδώσει τους συμπατριώτες του, προκειμένου να σωθεί ή αν θα πεθάνει ο ίδιος. Τελικά δεν το αντέχει, οπότε στήνεται και ο ίδιος στο εκτελεστικό απόσπασμα.
-Ήταν ένας ειδικός ρόλος που με απασχόλησε και μένα τότε. Είναι ένας άσχετος με την πολιτική άνθρωπος (όπως πάρα πολλοί συμπατριώτες μας σήμερα), ο οποίος ασχολιόταν με αυτά τα πράγματα για να κερδίσει κάποια χρήματα, να παντρευτεί την κοπέλα που αγαπά και δεν τον ενδιέφερε τίποτα άλλο. Είχε διασυνδέσεις με διάφορους ανθρώπους, είτε από την μεριά της Αντίστασης, είτε από τη μεριά των συνεργατών των Γερμανών, οι γνωστοί κουκουλοφόροι και όλος αυτός ο εσμός των γερμανοτσολιάδων, αυτά τα φρούτα της εποχής.
-Με νόμο του 1951, που διατηρήθηκε επί Καραμανλή και επικυρώθηκε εκ νέου από την παρούσα Κυβέρνηση και τους κυρίους Παπακωνσταντίνου, Λοβέρδου, Καστανίδη και Βενιζέλο, σε όλους αυτούς που εσείς αποκαλείται εσμό, διπλασιάζονται τα συντάξιμα χρόνια για την περίοδο υπηρεσίας τους ως «κυνηγοί κεφαλών» και διώκτες των «κομμουνιστοσυμμοριτών» για την περίοδο 1946 – 1949! Ως είδηση ακούγεται απίστευτη, κι όμως ισχύει!
-Γιατί σας κάνει εντύπωση; Το κράτος που δημιουργήθηκε μετά την απελευθέρωση, μετά τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, που στηρίχθηκε; Στηρίχθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις, τους Άγγλους, τον Τσώρτσιλ και το Σκόμπι. Εδώ έχουμε το πρωτοφανές γεγονός να γίνεται εισβολή από σύμμαχο χώρα σε σύμμαχο χώρα! Από το Βρετανικό Σώμα στην Ελλάδα. Ακριβώς για να φτιαχτεί ένα κράτος που στηρίχθηκε σε αυτά τα στοιχεία που πολύ σωστά έδωσε σε όλους αυτούς το «μπαξίσι» τους.
-Και τους το δίνουν ακόμα! Το 2011… τόσα χρόνια μετά!
-Μα και βέβαια. Ποιο ήταν το νέο ελληνικό κράτος; Οι δοσίλογοι, οι μαυραγορίτες, οι ταγματασφαλίτες, οι γερμανοτσολιάδες. Αυτά που έχουμε σήμερα είναι οι ουρά τους. Όταν τα συντηρούμε αυτά τα πράγματα, επιβιώνουν. Κάνουμε προσπάθειες τα τελευταία χρόνια να γίνει μια εθνική συνεννόηση, να ξεχαστεί αυτό το συγκλονιστικό παρελθόν. Τουλάχιστον, αφού δεν μπόρεσε να αξιοποιηθεί, καλύτερα να μπει στην άκρη να πάψει αυτή η διαμάχη του Εμφυλίου. Αλλά βλέπετε, όμως, ότι τα αγκάθια παραμένουν.
-Οι νεότερες γενιές, τα παιδιά και τα εγγόνια σας, δε θα θέλατε να μάθουν αυτή την αλήθεια;
-Μα αν δε μάθουν χαθήκαμε. Γι’ αυτό, όταν αυτή τη στιγμή, με τις εξελίξεις τα τελευταία 20 χρόνια βρεθήκαμε στο άρμα της Ενωμένης Ευρώπης, μπήκαμε στην Νομισματική Ένωση, καταστράφηκε ο τόπος στην κυριολεξία, φτώχυνε ο κόσμος και όλα αυτά λόγω μιας συγκεκριμένης πολιτικής. Και βλέπετε την ανοχή που δείχνει ο κόσμος, αυτό το ραγιαδισμό του υποτακτικού. Ένα πράγμα, που σου σηκώνεται η τρίχα. Γιατί γίνεται αυτό; Γιατί δεν έχει μάθει την Ιστορία του, γιατί δεν έχει Παιδεία, γιατί τον έχουν καταστρέψει, τον έχουν αλλοιώσει, τον έχουν αποπροσανατολίσει και δεν μπορεί να καταλάβει τι του γίνεται.
-Γι’ αυτή την Παιδεία που εσείς υπερασπίζεστε, με το δεδομένο μάλιστα της κατάθεσης του νέου Νομοσχέδιου από την Υπουργό κα. Διαμαντοπούλου, εσείς λέτε ότι αν τη χάσουμε, τότε χαθήκαμε.
-Μα όλες οι προσπάθειες σε αυτό κατατείνουν. Να μη θυμόμαστε τίποτε, να «ωραιοποιήσουμε» την πραγματικότητα, να την αλλοιώσουμε. Είναι ένα πράγμα που εντάσσεται στα καθαρά πολιτικά ζητήματα. Δεν μπορεί να βλέπει κάποιος αυτά τα πράγματα ρομαντικά. Και είναι λάθος αυτή η αντίληψη που περνά στον κόσμο, το να παραβλέπουμε ότι φτάσαμε στο σημείο που φτάσαμε λόγω της συγκεκριμένης πολιτικής που ακολούθησαν τα δύο μεγάλα κόμματα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η Ν..Δ που εναλλάσσονται στην εξουσία από τη Μεταπολίτευση και μετά. Τα κόμματα αυτά ακολουθούν ακόμα τις εντολές της Ευρώπης. Και είναι λάθος να πιστεύει ο κόσμος ότι, ψηφίζοντας αυτά τα κόμματα, ψηφίζει κάποιους που ενδιαφέρονται για τα δικά του προβλήματα. Ας είναι ξεκάθαρο. Οι αποφάσεις παίρνονται έξω. Είμαστε ένα προτεκτοράτο, μια μπανανία, μια αποικία, και παλαιού τύπου μάλιστα, χωρίς να τηρούνται καν τα προσχήματα. Οι εντολές έρχονται απ’ έξω.
-Από την άλλη πλευρά, αυτό που έγινε στο Σύνταγμα με τους Αγανακτισμένους, πώς το αξιολογείτε;
-Τίποτα δεν ήταν. Δε γίνονται έτσι αυτά με σκηνές και ταμπελίτσες. Εδώ χρειάζεται οργανωμένη αντίσταση. Όταν λέμε ανυπακοή και αντίσταση στο σύστημα, το οποίο μας καταστρέφει, όταν λέμε να υπερασπιστούμε τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας, την Παιδεία μας, την Υγεία μας, τους Θεσμούς, οι οποίοι καταστράφηκαν, και βέβαια έχει υποθηκευθεί η ζωή γενεών, γιατί κακώς νομίζει ο κόσμος ότι είναι ζήτημα 5 – 10 χρόνων, ενώ αυτό θα πάει 5 δεκαετίες, τότε το πράγμα θέλει σοβαρή οργάνωση. Για να αλλάξεις αυτή την κατάσταση υπέρ του λαού, υπέρ των ανθρώπων του μόχθου, και εμείς στο Κ.Κ.Ε. αυτό πασχίζουμε να κάνουμε, αυτή είναι η φιλοσοφία μας και η κοσμοαντίληψή μας, η υπεράσπιση των συμφερόντων του απλού λαού, των πολλών, των ανθρώπων του μόχθου, εμείς, λοιπόν, λέμε ότι χρειάζεται οργάνωση.
-Μήπως αυτός ο λαός δεν έχει καταλάβει την έννοια φτωχός, μήπως θα το καταλάβει τώρα;
-Πώς δεν το έχει καταλάβει! Το θέμα είναι ότι δε βλέπει διέξοδο, δεν ξέρει τη διέξοδο. Εκεί θέλει πολύ δουλειά. Δε βγαίνουμε έτσι αορίστως στο δρόμο. Να βγούμε στο δρόμο ναι, αλλά με συγκεκριμένο πολιτικό στόχο, όχι έτσι για να κάνουμε πανηγυράκια.
-Στην ταινία «Το μπλόκο» η πρωταγωνίστρια λέει δύο καίριες φράσεις και τις συγκράτησα: «Όλοι μας το ίδιο κινδυνεύουμε. Μόνο όσοι λυγίσουν κινδυνεύουν περισσότερο». Εξαιρετική η σεναριακή οικονομία της ταινίας, και έχω την αίσθηση ότι αυτή η φράση τα λέει όλα.
-Ε, βέβαια, βέβαια. Και θυμάμαι αυτό που φώναξε ο άλλος πρωταγωνιστής της ταινίας, ο Μάνος Κατράκης, όταν τον έστησαν στον τοίχο: «ψηλά το κεφάλι αδέλφια».
-Μιλήσατε για ανοχή του κόσμου και από την άλλη πλευρά έχουμε παραδείγματα πολλών ανθρώπων, μεταξύ των οποίων κι εσείς, που στην καρδία της δικτατορίας ανεβάσατε ένα καθαρά αντιχουντικό θεατρικό έργο, «Το Μεγάλο μας Τσίρκο». Σήμερα τι γίνεται;
-Μα όχι μόνο εμείς. Όλο το θέατρο τότε προσπαθούσε να συντονιστεί με τον κόσμο και να βρει ένα τρόπο επικοινωνίας. Κάποιες προσπάθειες πέτυχαν περισσότερο, κάποιες λιγότερο… Πάντα γινόταν αυτό. Και προπολεμικά ακόμα, με όλο αυτό τον κινηματογράφο των παραγωγών που αναπτύχθηκε και μεταπολεμικά, υπήρχε παράλληλα και ένας κινηματογράφος ποιοτικός, υπήρχαν προσπάθειες δημιουργίας ποιοτικών καλλιτεχνικών ταινιών από σημαντικούς ανθρώπους, οι οποίες, όμως, δεν έβγαιναν στο κοινό. Ήταν στο περιθώριο. Ακόμα και στη δεκαετία του 1960, όταν οι εμπορικές ταινίες έκαναν 500 χιλιάδες και ένα εκατομμύριο εισιτήρια στην Α΄ προβολή, έβγαινε μια ποιοτική ταινία και έκανε δύο χιλιάδες εισιτήρια ή δεν έβρισκε αίθουσα να προβληθεί. Οι προσπάθειες υπήρχαν, πάντα υπήρχαν, αλλά το σύστημα τις έπνιξε.
-Η ταινία «Το μπλόκο» αφιερώνεται στους Έλληνες πατριώτες και στα τρία χαρακτηριστικά τους: ευγένεια, θάρρος και υπερηφάνεια. Ποια θα λέγατε ότι πρέπει να είναι τα σημεία αναφοράς μας, ειδικά για τη νέα γενιά της οποίας το μέλλον έχει υποθηκευθεί;
-Πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι, νέοι και μεγαλύτεροι. Η παρουσία των αγωνιζόμενων Ελλήνων δεν είναι μικρή. Το θέμα είναι ότι πρέπει να πολλαπλασιαστεί. Το ζήτημα είναι να ξαναθυμηθούμε αυτές τις αξίες. Να μας βαρέσει το φιλότιμο. Να σηκωθεί το ανάστημά μας, να σταθούμε στα πόδια μας, να ανορθωθεί το ηθικό που είναι τόσο πεσμένο και το έχουμε βάλει κάτω.
-Στη φυλακή θα τους κλείνατε αυτούς που έχουν φάει τα άπειρα και συνεχίζουν;
-Η κάθε εποχή έχει τον τρόπο της και τα μέσα της να τιμωρεί. Όταν φτάνει στο σημείο που μπορεί να το κάνει. Εδώ δεν έχουμε απλές λωποδυσίες. Εδώ έχουμε κατάφορη εθνική προδοσία. Και το ξαναλέω: ΚΑΤΑΦΟΡΗ ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ!
Νόρα Ράλλη
http://www.paraskhnio.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου